تشویق ایستاده به‌احترام آرمان فلسطین
به گزارش گاهیما، این فیلم به کارگردانی کوثر بن هنیه کارگردان تونسی از منتقدان ایتالیایی امتیاز میانگین ۴/۱ ستاره و از منتقدان بین‌المللی امتیاز ۴/۴ دریافت کرده است.فیلم مستند ــ داستانی «صدای هند رجب» به کارگردانی کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی در هشتاد و دومین جشنواره فیلم ونیز با دریافت طولانی‌ترین تشویق ایستاده تاریخ این جشنواره به مدت حدود ۲۳ دقیقه، موجی از احساسات را برانگیخت و تماشاگران با پرچم‌های فلسطین و شعارهای «فلسطین آزاد» به آن ادای احترام کردند.
کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی که پیش از این با فیلم «مردی که پوستش را فروخت» نامزد اسکار شده بود، در این اثر از تکنیک‌های مستند ــ داستانی بهره برده تا داستان واقعی هند رجب را بازسازی کند. او در کنفرانس مطبوعاتی پس از نمایش فیلم اظهار کرد: وقتی برای نخستین بار صدای هند را شنیدم، چیزی در درونم شکست. این صدای یک کودک نبود، بلکه فریاد تمام غزه بود که برای کمک التماس می‌کرد، اما جهان کر و کور ماند. بن‌هانیه تأکید کرد: هدفش از ساخت این فیلم، نه تنها ثبت یک رویداد تلخ، بلکه بیدار کردن وجدان جهانی در برابر جنایت‌های مداوم رژیم صهیونیستی است.داستان فیلم براساس اتفاقی واقعی در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴ میلادی ساخته شده است. هند رجب، کودک شش‌ساله‌ای از غزه، همراه با ۶عضو خانواده‌اش در خودرویی در محله تل‌الحوا گیر افتاده بود. نیروهای اشغالگر صهیونیستی با تانک به سمت خودرو شلیک کردند و همه اعضای خانواده جز هند و یکی از عموزاده‌هایش را به شهادت رساندند. هند که تنها بازمانده اولیه بود، در تماس تلفنی ضبط شده با امدادگران هلال احمر فلسطین، با صدایی لرزان و پر از ترس التماس می‌کرد: «تانک کنار من است ... لطفاً بیایید من را نجات دهید ... شب شده، می‌ترسم ... لطفاً با من بمانید...». امدادگران هلال احمر از جمله راننده یوسف زینو و امدادگر یوسف المدحون بلافاصله برای نجات او اقدام کردند، اما نیروهای صهیونیستی حتی آمبولانس اعزامی را هدف قرار دادند و دو امدادگر را نیز به شهادت رساندند. دو هفته بعد، جسد هند و خانواده‌اش در خودرو پیدا شد، جایی که بیش از ۳۳۵ گلوله به سمت آن شلیک شده بود. از آنجا که فیلم‌برداری در غزه ممکن نبود، بن هنیه مرکز تماس هلال‌احمر را بازسازی کرد. در فیلم از صدای واقعی تماس‌های هند استفاده شده و داستان را از زبان تیم امدادگران بازسازی کرده است. بازیگرانی مانند سجا کیلانی در نقش اپراتور هلال احمر و معتز ملهیس در نقش امدادگران، با بازی‌های تأثیرگذار، تماشاگر را به عمق این فاجعه انسانی می‌برند.
نمایش فیلم در جشنواره ونیز که در بخش رقابت اصلی شرکت کرده، بلافاصله موجی از واکنش‌ها را در پی داشت. تماشاگران در سالن گرانده، با گریه‌های بلند و اهتزاز پرچم‌های فلسطین به پا خاستند و شعارهایی مانند «فلسطین آزاد» و «غزه را آزاد کنید» سر دادند.
حمایت ستارگان هالیوود از این فیلم، نقطه عطفی در کمپین‌های هنری علیه رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. برد پیت که سابقه حضور در فیلم‌های سیاسی مانند «۱۲سال بردگی» را دارد، به همراه واکین فینیکس (برنده اسکار برای «جوکر»)، رونی مارا، آلفونسو کوارون (کارگردان «روما») و جاناتان گلیزر (کارگردان «منطقه علاقه» درباره هولوکاست) به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی به پروژه پیوستند. این حمایت‌ها پس از مشاهده نسخه اولیه فیلم صورت گرفت و نشان‌دهنده تغییر تدریجی در فضای هالیوود است؛ جایی که پیش از این لابی‌های صهیونیستی مانع از بیان آزادانه دیدگاه‌های حمایتی از فلسطین می‌شد. کوارون در بیانیه‌ای اظهار کرد: این فیلم صدای کسانی را می‌رساند که جهان سعی در خاموش کردنشان دارد. گلیزر نیز که خود یهودی است، با اشاره به تجربه‌های تاریخی، تأکید کرد: سکوت در برابر جنایت‌های غزه، تکرار اشتباه‌های گذشته است.
رژیم‌صهیونیستی بلافاصله پس از نمایش فیلم، کمپینی تبلیغاتی علیه آن راه‌اندازی و سعی کرد داستان هند را جعلی یا اغراق‌آمیز جلوه دهد. حساب‌های وابسته به لابی صهیونیستی در شبکه‌های اجتماعی، با انتشار اطلاعات غلط، تلاش کردند اعتبار فیلم را زیر سؤال ببرند؛ اما بن‌هنیه در پاسخ به این حملات گفت: «حقیقت با مرگ صاحبانش نمی‌میرد، بلکه در دل‌های آزادگان زنده می‌ماند.» این فیلم اکنون در مسیر جشنواره‌های دیگر، ازجمله اسکار قرار دارد و امید می‌رود با کسب جوایز، پیامش را به مخاطبان بیشتری برساند.
اکنون که حدود دو سال از جنگ غزه می‌گذرد و می‌بینیم که هنرمندان کشورهای مختلف در محافل سینمایی بزرگ جهان پرچم حمایت از آرمان فلسطین را برمی‌افرازند، آیا زمان آن رسیده است که از سینماگران ایرانی بپرسیم برای غزه چه کرده‌اند. سینمای حامی فلسطین در جشنواره ونیز به‌اکران درآمد؛ آیا در جشنواره فجر هم شاهد اکران فیلمی درباره مظلومیت فلسطینی‌ها خواهیم بود؟