به گزارش گاهیما، نتایج درخشان اخیر تیم‌های ملی کشتی، نه‌تنها نام ایران را در عرصه جهانی برجسته کرد، بلکه مدیریت و رویکرد علیرضا دبیر را به صدر گفت‌وگوهای سیاسی، ورزشی و رسانه‌ای آورد. دبیر، رئیس فدراسیونی که طی سال‌های اخیر از پرحاشیه‌ترین نهادهای ورزشی کشور بود، این‌بار با عملکردی متفاوت نشان داد که می‌توان با مهارت مدیریتی و ایجاد اجماع بین نخبگان به هدف سازمانی دست یافت.
او در صحن علنی مجلس، جایی که معمولاً تریبون‌دار سیاست است نه ورزش، از تمام طیف‌ها تشکر کرد؛ از غلامرضا تاجگردون اصلاح‌طلب تا ثابتیِ اصولگرا. این رفتار، فراتر از یک ژست تشریفاتی بود. دبیر به‌صورت ضمنی پیامی روشن به جامعه مدیریتی ایران داد:

در کشوری که شکاف‌های سیاسی اغلب مسیر کار را مسدود می‌کند، می‌توان با هوشمندی ارتباطی و تعامل هوشمندانه، اجماع نخبگانی ساخت.
در واقع، تجربه دبیر نشان داد که توان هماهنگی و ایجاد هم‌افزایی بین نیروهای متضاد، خود نوعی سرمایه مدیریتی است. بسیاری از مدیران کشور به‌دلیل غلبه نگاه جناحی، عملاً در حصار خودساخته‌ سیاسی گرفتار می‌شوند و در نتیجه از ظرفیت بخش بزرگی از جامعه محروم می‌مانند. دبیر اما با کنار گذاشتن این خط‌کشی‌ها، به‌درستی تشخیص داد که موفقیت ملی، محصول مشارکت جمعی است، نه پیروزی یک جناح. این الگو را می‌توان در سیاست نیز مشاهده کرد.

زاکانی و پزشکیان که در رقابت‌های انتخاباتی تندترین جملات را نثار یکدیگر کردند، امروز در مدیریت اجرایی کشور به سطحی از همکاری رسیده‌اند که نشان می‌دهد سیاست‌ورزی واقعی یعنی عبور از کینه‌های جناحی و تمرکز بر کارآمدی. همان‌گونه که دبیر برای قهرمانی ملی‌پوشان، از همه‌ی نیروها بهره برد، در سیاست نیز همین منطق می‌تواند مسیر توسعه ملی را هموار کند.
البته دبیر در کنار موفقیت‌هایش باید مراقب دام‌های رسانه‌ای و سیاسی نیز باشد. اظهارنظر اخیر او در مجلس که میان برجام و کشتی مقایسه‌ای نامربوط ایجاد کرد، یادآور این نکته است که مدیران موفق وقتی به تریبون سیاست نزدیک می‌شوند، بیش از همیشه در معرض لغزش‌اند. او باید بداند که اقتدار مدیریتی و محبوبیت اجتماعی‌اش زمانی تداوم می‌یابد که از ورود به دوگانه‌های غیرضروری پرهیز کند.
با این‌ همه، عملکرد علیرضا دبیر در ماه‌های اخیر را می‌توان نمونه‌ای کم‌نظیر از «مدیریت بدون مرز سیاسی» دانست.

او نشان داد می‌توان در فضای پرتنش جناحی، بر محور منافع ملی چرخید و با اجماع عقلایی، کاری کرد که پرچم ایران نه تنها در سالن‌های کشتی که در ذهن افکار عمومی نیز برافراشته بماند. شاید درس اصلی الگوی مدیریتی دبیر برای دیگر مدیران کشور همین باشد که موفقیت را نه در تقابل، بلکه در گفت‌وگو و تعامل حتی با وجود اختلاف نظر باید یافت.